Series บ่นไปเรื่อย รัฐสวัสดิการ และ ปัจจัยสี่
สำหรับการทำกิจกรรมทางการเมือง เพื่อสังคม เราอาจต้องใช้แนวร่วมในทุกภาคส่วน แม้กระทั่งในห้องนี้เราก็มีแนวร่วมที่เป็นข้าราชการ และ อาจมีรัฐวิสาหกิจด้วย
ทหาร ข้าราชการ เราถือได้ว่าเป็นข้าราชการ หนึ่งในอาชีพ เหมือนๆ พวกเราทุกคน แต่สิ่งที่ข้าราชการมีคือ สวัสดิการบำนาญทำให้ข้าราชการ ไม่ต้องเดือดร้อนเมื่อปลดประจำการ
ที่นี้มาดูกลุ่ม อาชีพ ที่เสียภาษี (เน้นกลุ่มอาชีพ) รัฐวิสาหกิจ, ธุรกิจส่วนตัว และ เกษตรกร(ฟาร์มขนาดใหญ่ม เกษตรกรณ์ขนาดเล็กเสีย VAT 7% จากการซื้อปุ๋ย ยา ต่างๆ ซึ่งถือว่าถูกที่สุดในโลก) และ ลูกจ้าง พนักงานบริษัท หลังจากปลดประจำการ ได้เพียงแค่เงินก้อนสวัสดิการขององค์กรณ์นั้นๆ พักตรงนี้ก่อน
เราน่าจะลองมาร่วมย้อนมองดูนะครับว่า วันนี้ แท้จริงแล้วการที่คนมาร่วมกิจกรรมการเมืองกัน แท้จริงนั้นเค้าต้องการอะไร เพราะเค้าเหล่านั้นรู้สึกไม่ได้อะไรจากประเทศนี้หรือไม่ ซึ่งจริงๆแล้วเราก็ได้ แต่ มันไม่พอแก่การดำรงชีพมากกว่า
ส่วนหนึ่ง เราเชื่อว่า มาจากพรรคๆ หนึ่ง (หมายเหตุ ขอเสนอแนวคิดที่ดีที่เคยได้ผลมาใช้อ้างอิง)
พรรคนี้เคยบอกว่า ประชาธิปไตย กินได้ และ พรรคนี้ได้คะแนนเสียงอย่างท่วมท้น จากโครงการทำตลาดสินค้าชุมชน ให้เข้าสู่ตลาดโลก เหมือนดังประเทศญี่ปุ่น เคยทำมา ดังนั้นตรงนี้ต้องยกระดับคุณภาพสินค้าที่ส่งออกได้ ต้องทำให้เข้าสู่มาตรฐานโลกด้วย แต่ ท้ายสุดการยึดอำนาจด้วยรูปแบบต่างๆ ถูกลดบทบาทลงเหลือแค่การฝึกอาชีพชาวบ้านที่ผลิตสินค้าชุมชน ^_^
และ สิ่งหนึ่งที่พรรคนี้ ทำให้ประชาชนรู้สึกหวงแหน สืทธิของตนที่ควรได้รับ นั่นคือ การรักษาพยาบาล เพียแค่ กรูมข่าวออกมาว่าการยึดอำนาจจะลดสิ่งนี้ ประชาชน ออกโรง กระพือข่าวต่อต้านนโยบาย จนคณะ... ต้องนำมาพิจารณา และ ออกมาชี้แจงว่าไม่ยกเลิกในที่สุด
สรุป เชื่อว่าแท้จริงแล้ว ที่ทุกคนรู้สึกกันตอนนี้ และ ทำกิจกรรมต่างๆ คือ คนเหล่านั้นรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม และ ไม่ได้รับสิทธิพื้นฐานในฐานะประชาชนคนหนึ่งพึงจะได้รับอย่างพอเพียงมากกว่า
ปัจจัยสี่ เป็นหนึ่งใน นั้น ถ้าทุกคนยังต้องส่งบ้านราคา หลักล้านบาทเป็นระยะเวลา 30 ปี
ไม่มีที่ทำกิน มีคนเอาเมล็ดพันธ์ ปุ๋ยยา มาให้ปลูก ลุกพื้นที่ป่า ก็ต้องทำใช่ไหม ไม่เช่นนั้น ครอบครัวจะเอาอะไรรับประทานกัน ปัญหา นี้พบมากในพื้นที่ป่าทั่วประเทศที่ถูกเผา เริ่ม มค-ปลาย พค ของทุกปี
เมื่อทุกคนป่วย สูญเสียคนเป็นที่รัก อุบัติเหตุ อยากพักการทำงานพักผ่อนเพื่อ Recover สุขภาพ และ จิดใจสักปี 2 ปี รัฐจะดูแลเราไหม จะเอาข้าวที่ไหนกิน ลองนึกภาพตามดูภาษีที่เราจ่ายไปล่ะ ^_^ แล้ว ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับพวกเราทุกคน ยังส่งบ้านไม่หมดล่ะ ต้องขายหรือ ถูกยึดใช่ไหม (เรื่องการแก้ไขสถานการณ์ ทุกคนมีอยู่แล้วเพราะชินไม่เคยได้สิ่งนี้จากรัฐบาลไหนๆ)
เป็นสิ่งที่ แปลก สมัยก่อน คนไม่มีที่ทำกินคือเกษตรกรณ์ แต่ปัจจุบัน ทั่วประเทศ บ้าน ส่งแบงค์ไม่หมดปล่อยหลุดเยอะราวกับดอกเห็ด นั่นหมายถึง ชนชั้นกลาง ถึงล่าง 4 กลุ่ม รัฐวิสาหกิจ, ธุรกิจส่วนตัว เกษตรกร และ ลูกจ้าง พนักงานบริษัท ที่อยูอาศัย ประสบปัญหาไร้ที่อยู่อาศัยมากขึ้น นี่แหละ คือรัฐสวัสดิการณ์ ตอน ปัจจัยสี่ ^_^
